آهستگی - زندگی آگاهانه - تای چی

انسان معمولا زندگی خود را همچون آدم آهنی سپری می‌کند. مشغول انجام کارهایی است اما اینجا نیست. ذهنش در آن سوی دنیا سیر می‌کند. اگر از بیرون به تو نگریسته شود ممکن است در سر میز مشغول خوردن صبحانه باشی ، اما در درون در کره‌ی ماه یا در هر جای دیگر سِیر کنی، نکته‌ی مسلم آن است که تو در سر میز نیستی. اعمالت خودکار است. صرفا لقمه‌ها را به دهان می‌تپانی....
تو باید از خودکار بودن دست برداری. باید در انجام هر کاری کمی آهسته‌تر عمل کنی، باید هشیار و آگاه باشی، وقتی راه می‌روی، با روال گذشته و با همان سرعت راه نرو، سرعتت را کم کن، به اندازه ای کم کن که هشیار شوی، وگرنه دوباره با همان سرعت راه خواهی رفت. عملت خودکار خواهد شد...
هر کاری را بسیار آرام، آهسته، زیبنده، شمرده، آگاهانه و با آرامش انجام بده ، تا همه‌ی اعمالت به مراقبه‌ای در آگاه بودن تبدیل شود. اگر ما بتوانیم همه‌ی اعمالمان را به مراقبه تبدیل کنیم،
اگر مراقبه همه‌ی زندگی ما را از صبح تا شب در بر بگیرد...
صبح که از خواب بیدار می‌شوی، قبل از هر چیز به یاد داشته باش که وقتی از خواب بر می‌خیزی با هشیاری  به پا خیزی.
در آغاز بارها و بارها فراموش خواهی کرد که هشیار باشی.
پس مرتب به خود یاد آوری کن تا اندک اندک در این کار ماهر شوی. وقتی در چگونگی هشیار بودن در زندگی روزانه مهارت یافتی، شاه‌کلید زندگی در اختیارت قرار خواهد گرفت.
و این مهم ترین چیز است. هیچ چیزی باارزش تر از این شاه‌کلید  نیست.